Terug

10/05/2002: Hallo, daar ben ik weer, ik ben maar weer uit mijn schuilplaats gekropen. Mijn 4 dagen zitten er dus weer op en ik heb het blijkbaar overleefd. Die 4 dagen vielen me eigenlijk zelfs reuze mee, het was wel lekker rustig. Nu hoefde ik geen rekening te houden met Henk en dus kon ik tv kijken wanneer IK dat kon en wilde en de geluidssterkte lekker zacht voor mijn oortjes, lekker boek luisteren zonder dat iemand storend rondloopt en tussendoor wat zegt… heerlijk hoor… maar mijn katjes heb ik toch vreselijk gemist. Henk niet want die zag ik tenslotte een paar keer per dag als hij eten bracht of zo. Ik heb die 4 dagen veel geslapen en verder gesproken boek geluisterd, tv gekeken en gegeten.

Maandag 6 mei moest ik dus naar Maastricht, we moesten er om 14.45 uur zijn. Aangezien het een uur rijden is, moesten we dus op tijd vertrekken en kon ik, voor mijn doen, niet lang genoeg slapen, want rond 12 uur moest ik wakker worden. Eerst heb ik mijn warm eten gegeten... bah, wat is dat vies als je net op bent. Normaal eet ik 's avonds mijn warm eten, maar omdat we naar Maastricht moesten en ik daarna de kans had dat ik te ziek/moe was om te eten heb ik dus vantevoren het warme eten gegeten. Daarna heeft Henk me geholpen met aankleden en hielp hij me naar onder met de traplift. Onder aangekomen zette Henk me in de rolstoel en zo naar de auto die hij al voor de deur geparkeerd had. We konden nl niet door de achterdeur gaan, omdat ik dan in aanraking zou komen met onze katten. In de auto lekker op de achterbank... helaas had ik deze keer extreem veel last van wagenziekte.
Rond 14.40 uur arriveerden we voor de deur van de praktijk van Dr. van Montfort. Daar moesten we eerst nog even wachten. Ondertussen liet ik Henk de slaapbank uitklappen, zodat ik in de lengte van de auto kon liggen ipv in de breedte met de hoop dat hierdoor de wagenziekte op de terugweg minder hevig zou zijn. Even later kwam dr. van Montfort me de injectie geven, het was maar een heel klein spuitje met maar een minieme inhoud. Hij zei dat mijn klachten in het begin konden verergeren en na een week of 4 moest ik dan langzaam de voedselallergieën gaan uitproberen. Voor we hier mee begonnen, zouden we echter eerst nog telefonisch contact hebben.
We moesten daarna nog 10 minuten wachten voor het geval ik een allergische reactie zou krijgen op die spuit. De spuit zelf stelde niets voor, wel brandde en jeukte het een beetje en werd het een beetje rood rondom. Na een poosje echter kreeg ik een druk op mijn borst. Nu heb ik dit wel vaker, dus dit kon ook 1 van de klachten zijn die verergerd was, maar ik heb Henk toch maar even teruggestuurd om dit te melden. Niet veel later kwam dr. van Montfort even kijken maar alles was, zoals verwacht. in orde; het bleek dat mijn immuunsysteem al begon te werken. Dus vertrokken we weer terug naar huis, gelukkig want ik was doodmoe. Ik was zo moe dat ik onderweg in slaap viel en toen Henk me op de traplift zette en ik zo naar boven ging viel ik weer half in slaap. Rond 16.30 uur lag ik weer boven in mijn bedje te slapen, nadat Henk me had uitgekleed en me het nachthemd had aangedaan. Ik heb eerst een paar uur moeten slapen voor ik weer een beetje bij was.

Helaas heb ik sinds de spuit nog meer last van; uitgeputheid, zenuwpijn, spier- en gewrichtspijn, hoofdpijn, keelpijn, misselijkheid/beroerd/malaise, koortsig gevoel, trillen in mijn spieren en voedselaversie. Het ergste van alles vind ik de extreme moeheid en de zenuwpijn. De voedselaversie is sinds vandaag gelukkig weer iets minder aan het worden, de rest is nog onveranderd.
Die 2 dagen van de vorige week dat ik minder moe was zijn achteraf gezien 'goede' dagen geweest, want sinds vorige week zaterdag is het weer terug bij af en nu sinds die spuit is de moeheid dus nog erger. 

Vervolg

Sitemap