Dagje uit
Jawel je leest het goed, 28 juni heb ik een dagje uit gehad en wat voor een dagje uit.
We zijn naar een treffen geweest van Amerikaanse auto's, hier ongeveer een half uurtje rijden vandaan. Henk zijn ouders gingen mee en nog een kennis van Henk en een vriend van die kennis. Mijn ouders konden helaas niet mee, want hun waren de volgende dag 35 jaar getrouwd en ze gingen met mijn zusjes uit eten. Ik kan niet mee uit eten wegens al mijn allergieën, ik kan daar dan toch niets eten en daarbij heb ik dan ook nog mijn allergie voor parfum e.d.
Een paar weken van te voren ben ik begonnen met de voorbereidingen. Dat houdt in veel rusten, geen telefoongesprekken plegen, geen bezoek ontvangen, niet in aanraking komen met geuren en uiteraard nergens naartoe ook niet voor heel ff. Zodoende kon ik die dag toch weg.
Aangezien we gehoord hadden dat je beter bij openingstijd aanwezig kunt zijn, omdat je anders in de file staat, zijn we maar op tijd vertrokken. Om 10 uur ging het terrein open en dus was iedereen om half 10 bij ons (gaap, wat is dat vroeg). Henk had alles al in de auto gezet (mijn luiwammes, deken, kussen, koelbox met eten en drinken, plasfles en wc-papier). Daarna ik de rolstoel in en hup de auto in en op de achterbank en toen vertrokken we met 3 auto's en wij voorop. Het was heel makkelijk te vinden en in een half uurtje waren we er. Wij mochten lekker het terrein op en met korting erin, omdat wij een Amerikaanse auto hebben. De anderen die achter ons aanreden moesten hun auto een eind verderop parkeren en moesten meer betalen omdat hun een gewone Europese auto hebben.
Het was echt te gek, iedereen kijken uiteraard naar onze auto toen we het terrein op reden. We kregen een parkeerplaats aangewezen, omdat we niet de hele dag zouden blijven moesten we hem verder door naar achter zetten. Terwijl Henk mijn rolstoel pakte, wachtten we op de anderen en toen ook hun er waren zijn we het terrein eens gaan bekijken.
We zijn eerst de kraampjes binnen afgegaan, want nu was het nog niet druk en kon ook ik vooraan staan met mijn rolstoel om alles goed te bekijken. Na een 45 minuten zijn Henk en ik weer terug gegaan naar onze auto, zodat ik ff een uurtje kon gaan rusten. Dit had ik van te voren met Henk afgesproken, omdat ik het anders echt niet lang zou uithouden. De rest wandelde ondertussen verder en ging hun eigen gang. Na een uur rusten weer in de rolstoel en gingen we weer kijken. Er zou een show met een bigfoot zijn en dat wilde ik graag zien, dus zijn we op tijd naar dat terrein gegaan zodat ik vooraan kon staan. Helaas liep het allemaal nogal wat uit, waardoor we anderhalf uur hebben moeten wachten voor het begon. Tegen de tijd dat het begon had ik het dus eigenlijk allang alweer gehad, maar ja ik wilde het zo graag zien dat ik heb volgehouden. Uiteindelijk vonden we het erg tegenvallen, maar ja zoiets weet je niet van te voren. Het was een Ford 4x4 die omgebouwd was naar een bigfoot en hij reed over 3 auto's, het was dus niet zo spectaculair als in Amerika. Snel weer terug naar de auto, zodat ik kon gaan liggen rusten. Deze keer had ik toch wat langer tijd nodig om me weer een beetje 'goed' te voelen. Na een 1,5-2 uur zijn we weer het terrein opgegaan en toen zijn we een poosje gaan kijken bij het terreinrijden.
Al met al is het een geweldige dag geweest en hebben we veel gezien, behalve een burn-out. Iedere keer vond er een burn-out plaats als ik net aan het rusten was en dus hebben we dat niet gezien. Misschien maar goed ook, want bij zo'n burn-out hangen allemaal geuren van verbrand rubber en uitlaatgassen dus wie weet was ik dan onmiddellijk ingestort.
We hebben heerlijk weer gehad, lekker warm maar niet te en bewolkt met af en toe zon en dus werd het niet te heet. Achteraf gezien was het maar goed dat we er op tijd waren, want we hoorden later van iemand die een 2 uur na ons arriveerde, dat hij een uur in de file had gestaan om het terrein op te kunnen.
Rond half 6 had ik het echt helemaal gehad en begon ik behoorlijk in te storten en dus zijn we toen maar snel weer naar huis gegaan. Ik vond dat ik het nog lang had uitgehouden, maar dat zal ook wel komen doordat ik al weken van te voren maatregelen had genomen en ik tijdens het dagje uit steeds tussendoor ben gaan rusten. Het rusten tussendoor was wel moeilijk hoor, want ik was zo opgewonden en wilde zo graag alles zien dat ik maar moeilijk rustig kon liggen.
Toen we thuis waren ben ik ff later ingestort en ik lag dan ook al vroeg te slapen.
Uiteraard heb ik hier een paar weken voor moeten boeten, maar dat wist ik van te voren en ik heb het er voor over gehad.
Op http://www.allamericanwheels.com kun je zien wat wij allemaal gezien hebben.
We hopen volgend jaar weer te kunnen gaan en wie weet (hopelijk) ben ik dan wel zoveel opgeknapt dat we dan een weekendje op de camping daar kunnen blijven. (noot juli 2004: helaas kon ik dit jaar niet mee, omdat ik weer volledig bedlegerig ben. zie oa Dagboek - 2004 - Mei - ongeveer onderste helft.)
Inmiddels ben ik weer wat op aan het knappen van dat uitje en het volgende uitje is alweer gepland. Zaterdag 2 augustus is er nl weer een gezellige samenkomst met ME-patiënten en partners in het natuurgebied De Brookberg (hier 10 minuutjes vandaan). Eigelijk is het nog wat te snel voor mij om er naartoe te gaan, maar ja die dag staat vast en aangezien het daar zo heerlijk rustig is en zo mooi en ontspannend wil ik er toch naar toe gaan.
Natuurgebied De Brookberg is zoals de naam al zegt een natuurgebied met een mooi groot bos en een groot meer waar je kunt zwemmen, roeien, vissen of wandelen. Er is een huisje met 2 bedden, maar geen stromend water of elektriciteit. Je kunt het gebied afhuren voor een dag of een paar dagen voor jou en je gezin of vrienden of zo. Jullie zijn dan de enigste die daar zijn, dus het is heel rustig.
28 juni 2002 Volgende
Sitemap |
