Dagboek

Ziek en moe
Toen ik een jaar of 5-6 was, werd ik behoorlijk ziek. Ik had vooral last van hoge koorts en braken. Wat het geweest is weet ik niet, maar sindsdien ben ik altijd moe gebleven. Sindsdien heb ik ook maar zelden echte koorts en braak ik alleen bij een heftige allergische reactie.
Ik kwam 's morgens moeilijk uit bed en versliep me dan ook geregeld. In het weekend sliep ik, als het ff kon, tot een uur of 4 's middags.
Toen ik 13 jaar was kreeg ik last van mijn darmen. Ik had ineens vreselijk veel pijn en van de pijn wist ik niet hoe ik me moest houden, of ik moest zitten of liggen. De pijn zat aan de rechterkant, daarom werd ook als eerste gedacht aan de blindedarm. Ik ben toen in 2 jaar tijd bij verschillende artsen geweest, heb een darmonderzoek gehad, maar niemand wist wat het was. De een zei eileiders ontstoken, weer een ander zei vitaminetekort of dat het tussen de oren zat etc. Uiteindelijk ben ik na 2,5 jaar met spoed opgenomen in het ziekenhuis en hebben ze een kijkoperatie gedaan. De arts vertelde mij later dat ze een bloedprop hebben verwijderd uit mijn darmen en dat hij niet wist hoe die daar gekomen was. Nu is van dit verhaal echter niets te vinden in de papieren. In de papieren staat dat ze niets gevonden hebben en niet weten wat de pijn veroorzaakte. (Aanvulling: Pas in 2004 zag ik in de papieren van een ziekenhuisopname in 1999 dat mijn eileider(s?) toen ontstoken waren.)
Ik heb toen 2 weken in het ziekenhuis gelegen (verplichte bedrust) en toen ik eruit kwam was ik een week later zoveel afgevallen dat ik nog maar 47 kilo woog. Ze hebben toen mijn bloed onderzocht, maar alles was goed. Ik heb toen jaren op 47 kilo gestaan en niets bijgekomen, ik kon eten wat ik wou.

Post Traumatische Dystrofie
Op mijn 20ste (1991) kreeg ik Post Traumatische Dystrofie na een val van de trap, toen nog bloeddystrofie genoemd. Mijn linkerbeen been werd zwart van mijn knie tot aan mijn tenen en dus ben ik toen voor het eerst in een rolstoel terechtgekomen. Ik had zgn koude dystrofie, mijn onderbeen was ijskoud. Iedere minste aanraking deed veel pijn, zelfs een laken. Zo kon ik bv ook niet in de zon zitten, want dit veroorzaakte weer meer pijn. Ik zou worden opgenomen in het ziekenhuis in Eindhoven waar ik een slangetje in mijn ruggemerg en halsslagader zou krijgen. Echter tijdens die opname (2 jaar na het ontstaan) had ik het geluk dat het weg aan het trekken was en dus mocht ik, zonder operatie, weer naar huis. Tegenwoordig wordt deze operatie niet meer gedaan, omdat het te gevaarlijk is en omdat het niet veel oplevert. Na een aantal maanden kon ik weer lopen. Echter nu nog steeds heb ik blauwe plekken rond mijn enkel en verkleuren mijn benen als ik zit. Ik heb geen idee of dit laatste mede wordt veroorzaakt door (een mogelijke slechte doorbloeding wegens) ernstige ME?

Depressief
Toen ik 23 jaar was ben ik wegens een zeer zware en moeilijke echtscheiding vreselijk depressief geworden, zo depressief dat het voor mij allemaal niet meer hoefde. Hiervoor had ik al klachten zoals keelpijn, keelontsteking, voorhoofdsholteontsteking, hoofdpijn, moe, spierpijn en gewrichtspijn. Echter door de depressie werd alles hierop geschoven. Ik heb toen een aantal maanden therapie gevolgd, de depressie is overgegaan maar deze klachten bleven en werden zelfs erger.

Slapen achter het stuur
Een paar jaar later ben ik gaan verhuizen, terwijl ik bleef sporten. Toen ik verhuisd was ben ik door mijn benen gezakt en moest ik van de huisarts het bed houden. Een week later kreeg ik ook nog een virusinfectie waar ik antibiotica voor kreeg.
Door de depressie heb ik 1 jaar in de WAO gezeten. Toen ik werd goedgekeurd ging ik vol goede moed weer aan het werk. Toen kreeg ik nog meer last van de vermoeidheid en kreeg ik nog meer klachten zoals flauwvallen, slecht geheugen, slecht concentreren etc. Ik heb toen moeten stoppen met sporten. Het enigste wat ik nog deed was 40 uur werken per week, bij thuiskomst beetje koken en daarna slapen, in het weekend deed ik een beetje poetsen en de rest van het weekend sliep ik. Ik ben zelfs een aantal keer in de auto achter het stuur in slaap gevallen. Onderweg naar het werk werd ik vaker ‘wakker’ en dan wist ik niet dat ik al zover gereden had, de kilometers daarvoor kon ik me helemaal niet herinneren gereden te hebben.

Vervolg

Sitemap